حبیب

در محضر آیت الله مجتبی تهرانی:
أَنَّ اللَّهَ تَعَالَی قَالَ لِمُوسَی هَلْ عَمِلْتَ لِی عَمَلًا قَطُّ»
خداوند به موسی گفت آیا تا به حال کاری برای من انجام داده‌ای؟
حضرت موسی که پیغمبر مرسل است، گفت:
«قَالَ صَلَّیْتُ لَکَ»؛ برای تو نماز خوانده‌ام.
«وَ صُمْتُ وَ تَصَدَّقْتُ وَ ذَکَرتُ لَکَ»؛ روزه گرفتم، صدقه دادم و ذکر گفتم.
«قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی لَهُ: أَمَّا الصَّلَاةُ فَلَکَ بُرْهَانٌ»؛
خداوند فرمود نمازی که خواندی دلیل این است که تو دین داری و مسلمانی.
«وَ الصَّوْمُ جُنَّةٌ»؛ روزه هم سپری است که در جهنم نروی.
«وَ الصَّدَقَةُ ظِلٌّ»؛ صدقه ‏هایی هم که دادی برای این است که در روز قیامت
زیر سایه ‏بان آنها قرار بگیری و از حرارت روز قیامت
که می‏گویند چه‌قدر زیاد است و طولانی، در امان بمانی.
«وَ الذِّکرُ نُورٌ»؛ ذکر هم که برای این است که نورانیّت پیدا کنی.
«فَأَیَّ عَمَلٍ عَمِلْتَ لِی»؛ چه‌کار برای من کردی؟
حضرت موسی در پاسخ درماند.
«قَالَ مُوسَی دُلَّنِی عَلَی الْعَمَلِ الَّذِی هُوَ لَکَ»؛ عرض کرد خدایا، خودت مرا راهنمایی کن
تا من آن را انجام دهم.
«قَالَ یَا مُوسَی هَلْ وَالَیْتَ لِی وَلِیّاً»؛
خداوند فرمود ای موسی! آیا پیوند دوستی با دوستان من برقرار کرده‌ای؟
یعنی آیا شده که به خاطر من کسی را دوست بداری؟ رفاقت برای خدا و رابطه برای خدا،
عملی است که برای خدا است. قطع رابطه برای خدا هم هست که آن هم باید باشد.
«وَ هَلْ عَادَیْتَ لِی عَدُوّاً قَطُّ»؛ آیا با کسی به خاطر من قطع رابطه کرده‌ای؟
«فَعَلِمَ مُوسَی أَنَّ أَفْضَلَ الْأَعْمَالِ الْحُبُّ فِی اللَّهِ وَ الْبُغْضُ فِی اللَّه»
پس موسی دانست که بافضیلت‌ترین عمل، دوستی برای خدا، و جدایی برای خدا است.
دقت کنید که تعبیر روایت داشت: «أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ» بالاترین عمل این است.
خیال نکنید که دوستی یک چیز خیلی ساده‏ است! اصلاً و ابداً این‌طور نیست.
دوستی برای خدا و دوستی در راه خدا از همه اعمال خیر، برتر است
و ارزشش نزد خدای متعال، از همه آنها بالاتر است..