حبیب

میگن تو راه زیاده موکب حضرت

خوشا به حال اونکه باز شده دعوت

میگن که اربعینت یه حالی داره
دورو ور حریمت میشه قیامت
حسین حسین دل من بارونی
حسین حسین دردمو میدونی
هرکی رفت برا منم دعا کنه
اونجا اسم منو هم صدا کنه
سلام آقای خوبـم بشنو صدامو
دلم گرفتـه آقا نشد بیامو
حسین حسین کربلا سوزوندم
حسین حسین دوباره جا موندم

کاروان ها یک به یک رفتند سوی کربلا
دیدی آخر ماند بر دل آروزی کربلا
همچو بیداران بیدل در میان خاک و خون
کی شود جانم بگیرد رنگ و بوی کربلا
حاضرم بود و نبودم را بگیری در عوض
یک دو جرعه می بنوشم از سبوی کربلا
باز من شب های جمعه قبله را گم میکنم
باز میخوانم نمازم را به سوی کربلا
هم صفا و هم منا در آروزی تربتش
کعبه گیرد آبرو از آبروی کربلا

کربلاییها التماس دعا

در دلم حال و هوایت مانده است

پس شمیم سیب سرخ روضه هایت مانده است

اربعینی گریه کردم من برایت روز و شب

تا به حالا بر تنم رخت عزایت مانده است

می شود اینجا نسیم کربلا را حس کنم

بین هیئت جلوه ی لطف و صفایت مانده است

مادرم از کودکی من را نمک گیر تو کرد

هر که نذری خورد عمری مبتلایت مانده است

لحظه هایم پر شده از ماتمی بی انتها

چون به قلبم حسرت کرب و بلایت مانده است

بیمه شد این شعر با الطاف اربابم حسین(ع)

در دلش وقتی که تاثیر دعایت مانده است